بدنه
کابین آسانسور
بدنه
کابین آسانسور استیل دودی، دارای ورقهایی است که در برابر رطوبت و پوسیدگی مقاوم هستند. در میان انواع پرکاربرد ورقهای فولادی برای بدنه اصلی کابین، ورقهای گالوانیزه از محبوبیت بالایی برخوردار هستند. علاوه بر این، از ورقهای فولادی و روغنی نیز برای بدنه استفاده میشود. به طور معمول برای بدنه کابین از ورقهایی با ضخامت 1.5 میلی متر استفاده میکنند. برای سقف و کف، ورقهایی با ضخامت 2 میلی متر کاربرد دارند.
بدنه کابین به شکل لته است که بین 30 تا 40 سانتی متر عرض دارد و با ارتفاع کابین هماهنگ میباشد. تا زدن لبههای لتهها به اندازه حداقل 3.5 سانتی متر و بستن آنها به یکدیگر باعث تقویت بدنه میشود. در نتیجه، کابین به ارتفاع مفید حداقل 2 متر میرسد. حفظ فاصله 2 تا 5 سانتی متری بین بدنه
کابین آسانسورو سطح داخلی دیواره چاه آسانسور بسیار مهم است. ساخت بدنه در قطعات کوچکتر، نصب و مونتاژ آن را در داخل چاه تسهیل میکند. به علاوه، کوچک طراحی کردن قطعات بدنه، امکان باز کردن و مونتاژ راحت آن را از داخل چاه آسانسور فراهم میآورد.
کف
کابین آسانسور استیل دودی
ضروری است که کف کابین از مقاومت بالایی در برابر ضربه برخوردار بوده و قوی ترین قسمت کابین باشد. مواد متداول مورد استفاده برای تکمیل کف کابین شامل سرامیک ، پی وی سی (PVC) و سنگهای طبیعی و مصنوعی هستند. اندازه کف
کابین آسانسور استیل دودی، برای دوام و ایمنی آن بسیار مهم است. کف باید بتواند نیروی قابل توجهی را تحمل کند. روکشهای PVC یا سنگ از اقلام محبوب در طراحی کف کابین هستند که مقاومت و دوام بسیار خوبی در برابر ضربه ایجاد میکنند.
سقف
کابین آسانسور
سقف
کابین آسانسور استیل دودیاز دو بخش اصلی تشکیل شده است. بخش اول برای تحمل وزن حداقل دو نفر طراحی شده و بستری را برای پرسنل تعمیر فراهم میکند. این بخش شامل درب خروج اضطراری، مجرای تهویه مطبوع، نرده و اجزای مرتبط با سیم بکسل آسانسور است. قسمت دوم سقف
کابین آسانسور استیل دودیکه سقف کاذب نامیده میشود ، برای مسافران قابل مشاهده بوده و محل نصب تزئینات کابین میباشد.